Zoals ik al eerder in een blog schreef over nee zeggen, is het ook een dingetje om ergens mee stoppen waar je al heel lang mee bezig bent. Ik geef niet snel op, ook al gaat het me tegenstaan of kost het me meer energie dan dat het me oplevert. Tot ik er uiteindelijk helemaal klaar mee ben en onverhoeds de stekker eruit trek. Vaak met een enorme opluchting als resultaat, waarbij ik me realiseer dat ik veel te lang ben door gegaan.
Zo stopte ik als bestuurslid PR& communicatie van het Vrouwennetwerk. Ik heb me hier ruim 4 jaar voor ingezet en was daar maandelijks behoorlijk veel tijd mee kwijt. Gelukkig heb ik nu opvolgers die de werkzaamheden gezamenlijk oppakken, met de verzuchting dat het wel veel werk is :).
Ook stopte ik onlangs met de langdurige samenwerking met een klant die me steeds meer stress opleverde. Ondanks dat we 18 jaar met elkaar samengewerkt hebben was het voor ons beiden goed om elkaar los te laten.
Nu ik achter deze zaken een punt heb gezet, merk ik dat ik weer ruimte krijg in mijn hoofd en in mijn agenda. Meer tijd en energie voor zaken waar ik blij van wordt. Ik heb weer ruimte om met mijn opdrachten voor nieuwe websites aan de slag te zijn.
De kunst is nu om de vrijgekomen ruimte niet direct in te vullen met nieuwe verplichtingen. Ik zeg vaker ‘nee’ en ben kritischer of bepaalde opdrachtgevers nog wel bij mij passen. Ik doseer meer, dus als ik ’s morgens een netwerkontbijt heb ga ik ook niet nog eens ’s avonds op pad. Ook begin ik de dag met een stevige ochtendwandeling voor een flink portie nieuwe energie. Laat het voorjaar maar komen…
Afbeelding van Hans via Pixabay
