Als zzp’er ben je je bedrijf. De energie die je hebt, bepaalt hoeveel werk je kunt verzetten. Dat gaat prima als alles goed gaat, maar soms is dat minder, vooral als het thuisfront aandacht vraagt. Nu mijn levenspartner P. in het ziekenhuis opgenomen is, gaat daar veel van mijn aandacht naar toe. Mijn concentratie is minder en ik ervaar eerder stress, terwijl ik anders de rust zelve ben. De komende week is voor ons een spannende week, al bezweren we onszelf dat we er alle vertrouwen in hebben dat het goed komt.
Delen met opdrachtgevers?
Met mijn opdrachtgevers heb ik in de loop van tijd een persoonlijke relatie opgebouwd, toch zal ik hen niet zo gauw met dit soort beslommeringen lastig vallen. Alleen als het de uitvoering van het werk in de weg staat is het wel fijn als men weet dat er iets speelt en dat men daar rekening mee kan houden.
Onzekere tijden
Mijn partner P. is zelf ook zzp’er en voor hem betekent niet werken, geen inkomen. Gelukkig heeft hij heel trouwe opdrachtgevers waarvoor hij al jaren werkt.
Daarnaast is hij aangesloten bij een broodfonds, een fijn gevoel als steuntje in de rug in onzekere tijden, al kan hij straks wellicht al weer snel zijn werk hervatten.
Werk als afleiding
Op dit moment heb ik heel veel opdrachten lopen. Dus het is geen optie om alles uit mijn handen te laten vallen. Dat hoeft ook niet, want ik merk dat werk ook een goede afleiding is.
Kerst in het ziekenhuis vieren wordt een nieuwe ervaring, maar dan is als het goed is het ergste al achter de rug. De foto maakte ik terwijl ik met de gladheid bedacht had met de bus op ziekenbezoek te gaan en daar een uur op de bus heb staan wachten in de vrieskou. Lang leve het OV.
En jij?
Deel jij dit soort persoonlijke zaken met je opdrachtgevers of probeer je dat achter te houden en te doen alsof er niets aan de hand is?
